|
|
رهیافت‌های سیاسی و بین المللی، جلد ۷، شماره ۳، صفحات ۹۳-۱۲۱
|
|
|
| عنوان فارسی |
ابعاد و محدودیت‌های روابط نظامی ایران و چین پس از برجام |
|
| چکیده فارسی مقاله |
روابط نظامی ایران و چین با روی کار آمدن دولت روحانی و در پرتو توافق هسته‌ای، وارد مرحلۀ تازه‌ای شده است. در این راستا، دسترسی ایران به تسلیحات چینی که از اواخر دهه 1990 و 2000 میلادی به‌واسطۀ فشارهای آمریکا و اعمال تحریم‌های شورای امنیت به تدریج کاهش یافته بود، افزایش پیدا کرده است. فرض بر این است که پس از برجام، با لغو بخشی از تحریم‌های سازمان ملل، روابط نظامی دو کشور بهبود یابد. نظر به قابلیت‌ها و پیشرفت‌های چشمگیر چین در عرصه‌هایی چون نیروهای سه‌گانه نظامی، دریافتِ اهمیت این شریک استراتژیک نزد جمهوری اسلامی ایران در عرصه‌های نظامی و فناوری‌های مرتبط، حائز اهمیت مضاعف خواهد بود. ازهمین‌رو، مقالۀ حاضر ضمن پرداختن به ابعاد نوین پیوندهای نظامی و دیپلماسی دفاعی میان دو کشور، بحث را بر این محور قرار می‌دهد که با وجود نیازمندی‌هایِ ایران به ازسرگیری و استمرار برنامه نوسازی نظامیِ خود به چین، برای ایجاد موازنۀ نظامی در منطقه؛ اما در عین حال به جهت ملاحظات سیاسی چین در دو بعد منطقه‌ای و جهانی، تحریم‌های شورای امنیت و همچنین نقش آمریکا در این خصوص، دامنۀ پیوندهای دفاعی و نظامیِ دو کشور پس از برجام در مقایسه با روسیه در همین دوران، حساس‌تر و آسیب‌پذیر بوده، و همچنان با محدودیت‌هایی مواجه خواهد بود. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
ایران، چین، تسلیحات، دیپلماسی دفاعی، آمریکا، نظامی، برجام.، |
|
| عنوان انگلیسی |
|
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
|
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
مسعود رضایی |
استادیار گروه روابط بین الملل، دانشگاه اصفهان نویسنده مسئول .
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)
سعید وثوقی |
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://piaj.sbu.ac.ir/article/view/18659 |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/848/article-848-453580.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
مقالات |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|