|
|
شناخت، جلد ۴، شماره ۲، صفحات ۰-۰
|
|
|
| عنوان فارسی |
رابطۀ قوه و امکان در Θ۳ |
|
| چکیده فارسی مقاله |
ارسطو در Θ3 در مقابل مگاریان که قائل بودند پیش از فعل قوه وجود ندارد و تنها زمانی که چیزی در حال فعلیت است «قادر» است، قوه را از فعل متمایز می‌کند و چهار استدلال در اثبات وجود قوه می‌آورد. ارسطو همچنین صراحتاً قوه را با امکان مربوط می‌سازد. حال در اینجا این سئوال پیش می‌آید که ارسطو چگونه از قوه به امکان عبور کرده است؟ در این مقاله سعی شده است رابطۀ قوه و امکان توضیح داده شود. تحلیل حرکت، ارسطو را به قوه می‌رساند و امکان، مفهوم ملازم قوه است. ارسطو ابتدا قوه را مستقل از امکان توضیح می‌دهد و در نهایت توضیح دیگری از قوه بر اساس مفهومی که ملازم با آن است، یعنی امکان، ارائه می‌دهد. عبارات او در Θ3 و Θ4 می‌تواند این‌گونه تفسیر شود که ارسطو فهمی زمانی از ضرورت، امکان و امتناع دارد. در مقابل در اینجا این‌گونه استدلال شده که تفسیر زمانی از جهات سه‌گانه نمی‌تواند درست باشد و ارسطو تنها تعابیری زمانی از آنها داشته است، بدون آنکه لزوماً بخواهد آنها را به زمان تحویل دهد. علت تعابیر زمانی ارسطو از جهات می‌تواند این باشد که امکان در اینجا در ارتباط با قوه و حرکت طرح شده است. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
قوه، فعل، امکان، ارسطو، جهت، زمان، |
|
| عنوان انگلیسی |
|
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
In Θ3, Aristotle presents four arguments against the Megarians who maintained that there is no potentiality prior to actuality and that each thing is able to do something only when it is acting and doing it, and not before that. In the fourth argument, 1047a10-14, he uses αδυνατον which means either not-potential or impossible. If it means the latest, his argument would be: It is impossible for whatever lacks potentiality to become, and it cannot be said that it becomes or will become, and this is the denial of motion. But how can Aristotle, in this argument, pass from potentiality to possibility? Moreover in 1047a24-26, he explicitly relates potentiality to possibility. This paper explains the relation between potentiality and possibility. Aristotle’s analysis of motion pushes him into the notion of potentiality, and then he notices that potentiality implies possibility. He first explains potentiality independently, and then explains it on the basis of possibility. His words in Θ3 and Θ4 may indicate that he has a temporal notion of modality, but as is argued, temporal interpretation cannot cover what he means. Although Aristotle has some uses of temporal expressions in order to explain possibility, impossibility and necessity, this might be due to his approach to the problem here. That is, here he speaks of modality in relation to potentiality and motion. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
Potentiality, motion, possibility, motion, Megarians |
|
| نویسندگان مقاله |
احمد عسگری |
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://kj.sbu.ac.ir/article/view/2296 |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/927/article-927-444279.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
تاریخ فلسفه |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|