|
|
شناخت، جلد ۶، شماره ۲، صفحات ۰-۰
|
|
|
| عنوان فارسی |
تحول زیباییشناسی در فلسفۀ هنر هگل |
|
| چکیده فارسی مقاله |
هگل طرح سوبژکتیو و تقلیل‌گرایانۀ پروژۀ زیباییشناسی در فلسفۀ عصر روشنگری را در نظام فلسفی خود دگرگون کرده و مسیر تازه‌ای را جایگزین آن می‌کند، به طوری که در این رویکرد تازه، موضوع «ذوق» جای خود را به بازاندیشی پیرامون نسبت هنر و حقیقت می‌دهد. هگل با تجدید نظر در میراث اندیشۀ روشنگری و به تبع آن، ممتاز کردن هنر در حیطۀ زیباییشناسی (که پیشتر زیبایی طبیعی و هنری را در بر می‌گرفت) آن را صراحتاً نمودی از حقیقت در جریانی تاریخی خواند. در نظام کلی فلسفۀ هگل، هنر به همراه دین و فلسفه، عظیم‌ترین نمود تجلی حقیقت است، لیکن در امر محسوس. زیباییشناسی هگل با رویکرد دیالکتیکی خود، بدون قصد بازگشت به دوره پیشانقدی، به دنبال گشودن افق تازه‌ای برای فلسفۀ هنر و در نتیجه، آگاهی تکامل‌یافته‌تری در مسیری تاریخی به هنر است. در این پارادایم نوین، هنر به قلمرو حقیقت ارتقا می‌یابد، قلمروی که با فلسفه مشترک است، و بنابراین گذر از زیباییشناسی صرف را به فلسفۀ هنر ممکن می‌سازد. بدین ترتیب، عطف توجه به زیبایی هنری و پیوند دادن آن با حقیقت و فلسفه، دگرگونی‌های دامنهداری را در این زمینه به دنبال دارد. پیرو پرداختن به زیبایی هنری به جای طبیعی، مفهوم هنر و زیبایی، تحت عنوان بیانی انسانی و تاریخی، در راستای آگاهی و آزادی قرار می‌گیرد. از این رو، هنر و فلسفه به قلمرو واحدی تعلق دارند و دیگر بیگانه باهم در نظر گرفته نمی‌شوند، اگرچه ظاهراً به بیان هگل، فلسفه در جایگاهی برتر از هنر نشانده شود. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
هگل، فلسفۀ هنر، زیباییشناسی، مطلق، حقیقت، هنرهای زیبا، |
|
| عنوان انگلیسی |
|
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
In his philosophical system, Hegel changes the subjective and reductionist aesthetic project that is related to the philosophy of the Enlightenment age and redirects it so that the new paradigm of "taste" is substituted with thinking about the revelation of art and truth. Revising the legacy of Enlightenment thought, alongside underlining art in the area of aesthetics, he specifies art as an appearance of truth. Along with philosophy and religion, art, in the overall system of Hegel's philosophy, is the great manifestation of the truth, but in a sensible form. Hegel's dialectical approach to aesthetics, without willing to going back to the pre-criticism period, followed by opening new horizons for the philosophy of art in a historic way. In this new paradigm, art transcends to the truth realm, and is shared with philosophy. Through the transition from mere aesthetics, the philosophy of art could possible. Thus, his central distinction in aesthetics, led to several developments that radically changed its approach. Pursuant to art, instead of addressing natural beauty in aesthetics, concepts of art and beauty correlated to human history, and thus came in line with knowledge and freedom. Hence, art and philosophy belong to one realm, even if Hegel claims that philosophy is superior. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
احمد علی اکبر مسگری | ahmad ali akbar mesgari
دانشگاه شهید بهشتی
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شهید بهشتی (Shahid beheshti university)
سید محمد مهدی ساعتچی | seyed mohammad mehdi
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://kj.sbu.ac.ir/article/view/2322 |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/927/article-927-444249.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
تاریخ فلسفه |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|