|
|
شناخت، جلد ۱۰، شماره ۱، صفحات ۲۳-۳۷
|
|
|
| عنوان فارسی |
ادغام تاریخ گرایی هگلی با طبیعت گرایی داروینی در برداشت جان دیویی از تجربه |
|
| چکیده فارسی مقاله |
جان دیویی فیلسوف پراگماتیسم آمریکایی، دیدگاهی انضمامی از تجربه انسان در کلیت آن را مطرح میکند. لفظ تجربه بیشترین تکرار را در آثار وی دارا است و همواره در دورههای متعدد فلسفه ورزی اش در مرکز آن قرار دارد. برای فهم نظر دیویی نسبت به تجربه باید به جنبه تعاملی (تعامل نظر و عمل، ارگانیسم و محیط، ادراک حسی و تفکرو غیره) و کل گرایانه آن و پرهیز از یکسونگری در فرایند تجربه نظر کرد. همچنین در پیگیری تلقی دیویی از تجربه باید به تحولات فکری وی توجه نمود: دوره ای که در آن تحت تاثیر پراگماتیسم پیرس، تمایلات تجربه گرایانه و علمی وی آشکار است و دوره ای که در آن تمایلات فرهنگی و هنری غالب تر می شوند. در مقدمه وجوهی از تفکر غربی که منجر به غلبه سازوکارهای عقلانی و نظرورزانه و غفلت از دیگر سازوکارها شده است بررسی می شود.نتیجه پنین غفلتی تمجید از نظر و تحقیر عمل بوده است. در بخش نخست مقاله به انتقادهای دیویی نسبت به فلسفه و ناتوانی آن در ارائه تصویری بسنده و سازگار با پیشرفت علم اشاره می شود (خصوصا غفلت از نقش عمل) و سپس برداشت دیویی از تجربه در زمینه منطق علمی و متاثر از مطرح می شود. در این بخش تفاوتهای برداشت دیویی از تجربه و شکل کلاسیک آن نشان داده می شود. در ادامه به تجربه مورد نظر دیویی با نشان دادن پیوند آن با تجربه زیباشناختی و هنری، پرداخته می شود. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
|
|
| عنوان انگلیسی |
دیدگاه جان دیویی درباره تجربه |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
جان دیویی فیلسوف پراگماتیست آمریکایی، دیدگاهی انضمامی از تجربه انسان در کلیت آن را مطرح میکند. لفظ تجربه (experience)، بیشترین تکرار را در آثار وی دارا است و همواره در دورههای متعدد فلسفه‌ورزی‌اش در مرکز آن قرار دارد. برای فهم نظر دیویی نسبت به تجربه باید به جنبه تعاملی (تعامل نظر و عمل، ارگانیسم و محیط، ادراک حس و تفکر و غیره ) و کل‌گرایانه آن و پرهیز از یکسونگی در فرآیند تجربه نظر کرد. همچنین در پیگیری تلقی دیویی از تجربه باید به تحولات فکری وی توجه نمود: دوره اولیه‌ای که در آن تحت تأثیر پراگماتیسم پیرس، تمایلات تجربه‌گرانه و علمی وی آشکار است و دوره‌ای که در آن تمایلات فرهنگی و هنری غالب‌تر می‌شوند. در مقدمه وجوهی از تفکر فلسفی غرب که منجر به غلبه سازوکارهای عقلانی و نظرورزانه و غفلت از دیگر سازوکارها شده است بررسی می‌شود. نتیجه چنین غفلتی تمجید از «نظر» و تحقیر «عمل» بوده است. در بخش نخست مقاله به انتقادهای دیویی نسبت به فلسفه و ناتوانی آن در ارائه تصویری بسنده و سازگار با پیشرفت علم اشاره می شود (خصوصاً غفلت از نقش عمل) و سپس برداشت دیویی از تجربه در زمینه منطق علمی و متاثر از آن مطرح می‌شود. در این بخش تفاوت های برداشت دیویی از تجربه و شکل کلاسیک آن نشان داده می شود. در ادامه به تجربه مورد نظر دیویی با نشان دادن پیوند آن با تجربه زیباشناختی وهنری، پرداخته می شود. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
مجتبی بنواری نژاد | benvari nejad
دانشگاه تبریز
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تبریز (Tabriz university)
محمد اصغری |
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://kj.sbu.ac.ir/article/view/14912 |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/927/article-927-444174.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
معرفت شناسی |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|