|
|
روانشناسی کاربردی، جلد ۴، شماره ۴، صفحات ۰-۰
|
|
|
| عنوان فارسی |
اثربخشی رفتاردرمانگری دیالکتیکی همراه با دارودرمانگری در مقایسه با دارودرمانگری در کاهش افکار خودکشی بیماران دچار افسردگی اساسی اقدام کننده به خودکشی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
هدف: هدف پژوهش تعیین میزان اثربخشی رفتاردرمانگری دیالکتیکی همراه با دارودرمانگری در مقایسه با دارو درمانگری در کاهش میزان گرایش به خودکشی در بیماران دچار افسردگی اساسی بود. روش: روش شبه آزمایشی، با دو گروه آزمایش (رفتار درمانگری دیالکتیکی و دارو درمانگری) و گروه گواه (دارودرمانگری) و جامعه آماری بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای لقمان- الدوله، آزادی و مرکز خدمات روانشناختی مهرتابان بود که افسردگی اساسی همایند با افکار خودکشی داشتند. با روش نمونه- گیری تصادفی طبقهای در هر گروه تعداد 12 نفر 7 زن و 5 مرد انتخاب شد. ابزارهای پژوهش مصاحبه تشخیصی ساختار یافته، ، براساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی 2000 آزمون افسردگی 2005 و خودکشی بک 1997 بود. دارودرمانگری و رفتاردرمانگری دیالکتیکی به صورت فردی و گروهی به مدت 7 ماه (هر هفته دو جلسه مجموعاً 28 جلسه انفرادی و 28 جلسه گروهی) انجام گرفت. یافتهها: یافته نشان داد رفتاردرمانگری دیالکتیکی همراه با دارودرمانگری در کاهش میزان گرایش به خودکشی مؤثرتر از دارودرمانگری به تنهایی است. نتیجهگیری: در حوزه درمان و زمینه کار با افراد افسرده و افرادی که در حالت بحران به سر می برند و گرایش به خود شی دارند ، رفتار درمانی دیالکتیکی با توجه به ماهیت آن، بسیار کارا و نوید بخش به نظر می رسد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
|
|
| عنوان انگلیسی |
|
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Aim: The purpose of this study was to compare the effects of dialectical behavior therapy accompanied with medical therapy, and medical therapy alone in reducing the rate of suicide attempts in people who have major depression. Method: Research method is a semiexperimental socio-statistic approach consisting of experimental group (dialectical behavior therapy accompanied with the medical therapy) and control group (medical therapy). Participants were patients referred to Loghman Hospital, Azadi Mental Hospital and Mehre-Taban Psychological Center in Tehran and who were diagnosed with major depression with suicide ideas. Based on stratified random sampling, 12 patients (seven women and five men) were placed in each group.. Research tools included the structured diagnosis interview according to DSM-IV-TR (2000), Beck Depression (2005) and Suicide Inventory (1997). Medical therapy and dialectical behavior therapy were done for seven months (two sessions per week, consisting of 28 individuals sessions & 28 group sessions). Results: Indicate that dialectical behavior therapy accompanied with medical therapy was more effective than medical therapy alone in reducing suicide tendency. Conclusion: It could be inferred that the dialectical behavior therapy because of its characteristics may be considered a practical therapeutic technique for working with depressed patients with suicidal tendencies who may be at a critical state. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
احمد کربلایی محمد میگونی | karbalaee mohammad meigouni
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://apsy.sbu.ac.ir/article/view/2969 |
| فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/863/article-863-443923.pdf |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
علوم اجتماعی و رفتاری |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|