روانشناسی کاربردی، جلد ۹، شماره ۱، صفحات ۷-۲۱
عنوان فارسی اثربخشی برنامه مداخله‌ای ویژه کودکان طلاق بر بهبود خود پنداره و تاب‌آوری کودکان
چکیده فارسی مقاله چکیده هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر­بخشی برنامه مداخله­ای ویژه کودکان طلاق بر بهبود خودپنداره و تاب­آوری کودکان بود. روش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون، پیگیری سه‌ماهه و گروه گواه و جامعه آماری 25 خانواده دارای کودک 10 تا12 ساله مراجعه کننده به دادگاه خانواده کاشمر در سه سال اخیر بود که از میان آن­ها 143 زوج به شیوه نمونه­‌گیری در دسترس انتخاب شد. معیار ورود آزمودنی زندگی کردن کودکان با یکی از والدین خود بود. 25 کودک واحد شرایط بودند. 13 کودک در گروه آزمایش قرار گرفتند و 15جلسه برنامه مداخله­ای ویژه کودکان طلاق را سه روز در هفته طی 5 هفته دریافت کرد و 12کودک گروه گواه مداخله­ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسشنامه توانمندی­های اجتماعی ـ هیجانی و تاب­آوری مرل، 2010 و پرسشنامه خودپنداره کودکان پیرز-هریس، 1969 بود. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های مکرر استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد برنامه مداخله­ای باعث ایجاد تغییر در خودپنداره کودکان نمی­شود اما تاب­آوری آن­ها را افزایش می­دهد. نتایج برنامه پیگیری سه‌ماهه نیز تداوم این اثر را نشان داد. نتیجه­گیری: برنامه مداخله­ای ویژه کودکان طلاق را می­توان به­عنوان روش موثری برای بهبود تاب­آوری این کودکان تلقی کرد و در مراکز مشاوره و برنامه ریزی برای آموزش والدی که با کودک زندگی می­کند از آن استفاده کرد. کلید واژه‌ها: برنامه مداخله­ای، تاب­آوری، خودپنداره، کودکان طلاق
کلیدواژه‌های فارسی مقاله برنامه مداخله­ای، تاب­آوری، خودپنداره، کودکان طلاق،
عنوان انگلیسی Effectiveness of the “children of divorce intervention program” on improvement of self-concept and
چکیده انگلیسی مقاله Abstract Aim: Purpose of this study was to investigate the effectiveness of an intervention program designed to improve self-concept and resilience in children of divorce. Method: In this quasi experimental research with pre and posttest and a control group, 25 families who had 10-12 years old children were selected by convenience sampling. These families were selected from among 143 couples who had been referred to the family court branch in the city of Kashmar in Iran in 2012. A condition for participation in the study was that children of divorce had to live permanently with one of the parents. For 13 children in the experimental group, 15 sessions of the intervention program was administrated during a period of five weeks and three days per week. Twelve children were placed in a no intervention control group. The social emotional assets and resilience scale by Merrell, 2010 and the Piers-Harris’ children self-concept scale 1969 were used as research tools. ANOVA with repeated measures was used for analyzing the data. Result: Result indicated that intervention program did not change children`s self-concept but increased their resilience. Results of a three follow-up showed that this effect remained constant. Conclusion: Children of divorce intervention program can be considered as an effective way to improve resilience of children and can be used for teaching single parents whose child lives with them in counseling and planning centers.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله عاطفه حسینی یزدی | hoseini yazdi
دانشگاه فردوسی مشهد
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه فردوسی (Ferdowsi university)

علی مشهدی |
ستادیار مشاوره، دانشگاه فردوسی مشهد
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه فردوسی (Ferdowsi university)

علی کیمیایی |
دانشجوی دکتری روان شناسی، دانشگاه پبام نور تهران

زهرا عاصمی |


نشانی اینترنتی http://apsy.sbu.ac.ir/article/view/5150
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/863/article-863-443798.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقالات
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات