فیزیولوژی ورزشی و فعالیت بدنی، جلد ۴، شماره ۲، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی مقایسه تأثیر ۶ هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی آهسته بر مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه‌وزن
چکیده فارسی مقاله هدف: هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT)، تمرین تداومی آهسته (MCT) و یک هفته ریکاوری متعاقب آن بر شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه‌وزن می‌باشد. روش‌شناسی: بیست و چهار مرد دارای اضافه‌وزن با سن، 6/0±4/25 سال بر اساس شاخص توده‌ی بدنی به سه گروه 8 نفره تقسیم شدند. آزمودنی‌های دو گروه تمرین سه روز در هفته و به میزان 6 هفته به تمرین HIIT یا MCT و یک هفته ریکاوری بعد آن پرداختند. خون گیری به منظور ارزیابی سطوح پلاسمایی انسولین و گلوکز در حالت ناشتا از ورید بازویی جمع‌آوری شد و آنالیز واریانس مکرر (ANOVA) نیز برای مقایسه داده‌ها در سه گروه بکار برده شد. نتایج: مقاومت به انسولین به طور معناداری در هر دو گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت (05/0p<). علاوه بر این، در هر دو گروه تمرین مقاومت به انسولین بعد از یک هفته ریکاوری به سطح اولیه خود بازنگشت و همچنان معنادار باقی ماند(05/0p<). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر هیچ تفاوت معناداری بین دو نوع شیوه تمرینی در تغییرات مقاومت به انسولین نشان نداد. به نظر می‌رسد که بهبود در مقاومت انسولین به شدت و نوع تمرین بستگی نداشته باشد و یک برنامه ورزشی منظم در مدت و تکرارهای زمانی مناسب می‌تواند سبب تغییرات معنادار در مقاومت به انسولین گردد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تمرین روی نوار گردان، نوع تمرین، انسولین، گلوکز،
عنوان انگلیسی
چکیده انگلیسی مقاله Purpose: The purpose of this study was to investigate the comparison the effects of 6 weeks of high-intensity interval training (HIIT), moderate-intensity continuous training (MCT) and one week recovery on insulin resistance in overweight men. Method: Twenty-four sedentary overweight men (age, 25.4± 0.6 years) were divided into three (n=8) body mass index matched groups. The subjects in two training groups performed either HIIT or MCT exercise training protocols 3 days a week for 6 weeks followed by one week of recovery. Fasting blood samples were collected from a forearm vein to assay insulin and glucose levels. The ANOVA with repeated measures were used to compare the data in three groups. Result: Insulin resistance significantly decreased in both training groups compared to the control group (P< 0.05). In addition, after a week of recovery insulin resistance did not return to pre-training levels in both training groups (P< 0.05). Conclusion: In the present study no significant difference was found on changes of insulin resistance in both training types. It seem that improve in insulin resistance was not related to volume and type of training and regular exercise training in sufficient time and frequency can significantly change insulin resistance.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Training on treadmill, Training type, Insulin, Glucose
نویسندگان مقاله منصور قاسمی کرم | mansour ghasemi karam


علیرضا سلیمی آوانسرا | alireza salimi آوانسرا


سجاد احمدی زاد | sajjad ahmadi zad


نشانی اینترنتی http://scj.sbu.ac.ir/index.php/joeppa/article/view/3090
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1032/article-1032-380956.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقالات
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات