|
علوم محیطی، جلد ۱۴، شماره ۲، صفحات ۰-۰
|
|
|
عنوان فارسی |
مطالعه تطبیقی اصول و قواعد بینالمللی حاکم بر تقسیم آب در رودخانههای فرامرزی |
|
چکیده فارسی مقاله |
با کاهش روزافزون منابع آب در دسترس، تعداد و شدت مناقشات آبی بین کشورهای واقع در حوضههای آبریز مشترک بیشتر شده است. اصلیترین چالش این مناقشات بهویژه در مناطق خشک و نیمهخشک، نحوه تقسیم آب است. قواعد و مقررات بینالمللی درباره آبهای فرامرزی عبارتند از 1) قواعد هلسینکی، 2) کنوانسیون آب اروپا، 3) کنوانسیون آبراهه سازمان ملل متحد و 4) قواعد منابع آب برلین. مرور اجمالی تحقیقات پیشین نشان میدهد که مجموعه این اسناد از نظر مفاد مربوط به استفاده از آب بهصورت جامع تحلیل و مقایسه نشدهاند. در این مقاله ضمن ارائه تاریخچه، مفاد و تفسیرهای موجود، به بررسی تحلیلی و بیان نقاط قوت و ضعف اسناد مذکور پرداخته شده است بررسی تطبیقی این اسناد حاکی از آن است که در تمامی آنها دو اصل مهم "مشارکت منصفانه و معقول" و "التزام به عدم ایراد آسیب قابلتوجه" لحاظ شده است. نتایج نشان داد که کنوانسیون 1997سازمان ملل متحد نسبت به سایر اسناد مذکور، گزینه مناسبتر و منصفانهتری برای اجرا در مناطق خشک و نیمهخشک از جمله ایران است. |
|
کلیدواژههای فارسی مقاله |
|
|
عنوان انگلیسی |
Comparative Study of the International Law related to Water Sharing in Trans-boundary Rivers |
|
چکیده انگلیسی مقاله |
As water resources become scarcer, trans-boundary water conflicts between countries located in the shared basins are increasing in frequency and intensity. The main challenge in these conflicts, especially in the arid and semi-arid regions of the world, is water sharing. The relevant international law and rules for trans-boundary waters include the Helsinki Rules, the UNECE Water Convention, the UN Watercourse Convention and the Berlin Rules. A brief review of research studies indicates that this set of documents has not been compared comprehensively taking into consideration water use provisions for implementation in the region. In this paper, the historical background, provisions and commentaries of the aforementioned documents as well as their strengths and weakness have been analytically discussed. The comparative study confirms that both important principles of “equitable and reasonable participation” and “obligation not to cause significant harm” have been considered in all of the relevant instruments and the results show that the 1997 UN Watercourse Convention is the most appropriate and equitable alternative for implementation in the region, including in Iran. |
|
کلیدواژههای انگلیسی مقاله |
|
|
نویسندگان مقاله |
فریبا آوریده | fariba avarideh دانشجوی دکتری مهندسی آب، دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شهید بهشتی (Shahid beheshti university)
جلال عطاری | jalal attari استادیار گروه منابع آب، دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شهید بهشتی (Shahid beheshti university)
محسن عبداللهی | mohsen abdollahi دانشیار گروه حقوق محیط زیست، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شهید بهشتی (Shahid beheshti university)
|
|
نشانی اینترنتی |
http://scj.sbu.ac.ir/index.php/EnvironmentalScience/article/view/14760 |
فایل مقاله |
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/964/article-964-380397.pdf |
کد مقاله (doi) |
|
زبان مقاله منتشر شده |
fa |
موضوعات مقاله منتشر شده |
|
نوع مقاله منتشر شده |
مقالات |
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|