|
|
پژوهش های دانش زمین، جلد ۳، شماره ۳، صفحات ۸۵-۱۰۳
|
|
|
| عنوان فارسی |
تحلیل کاربری اراضی بافت فرسوده (مطالعه موردی: شهر مراغه) |
|
| چکیده فارسی مقاله |
برنامهریزی کاربری اراضی هسته اصلی نظام برنامهریزی شهری است و هدف از آن پیشنهاد توزیع و ترکیب مناسب کاربریها و فعالیّتهای شهری است. نیل به این هدف نیازمند درک چگونگی تخصیص فضا میان کاربریها و نحوۀ آرایش فضایی آنها در وضع موجود است که با روشهای تحلیل کمی و کیفی کاربریها میسر میشود.محله هفت از ناحیه یک شهر مراغه یکی از محلات فرسوده شهری است که کاربری اراضی در سطح محلّه از نظر شاخصهای کمی و کیفی (سرانهها، همجواری و سازگاری) هماهنگی چندانی با استانداردهای شهرسازی ندارد. روش تحقیق در این مقاله توصیفی – تحلیلی است و در آن با استفاده از شاخصهای استاندارد سرانهها، روش نزدیکترین مجاورت (RN) و ماتریس سازگاری به تحلیل کمی و کیفی کاربریها میپردازد.یافتههای تحقیق بیانگر کمبود سرانه کاربریهای خدماتی – رفاهی، مازاد بیش از حد کاربریهای تجاری، بی نظمی در الگوی توزیع کاربریها و وجود ناسازگاری میان آنها در سطح محله است. لذا در این محله از شهر مراغه باید با بالا بردن سرانه کاربریهای خدماتی-رفاهی، توزیع مناسب آنها در سطح محله و حذف کاربریهای ناسازگار به ارتقاء سطح زندگی محله کمک کرد |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
کاربری اراضی شهری، استاندارد سرانهها، روش نزدیکترین مجاورت، ماتریس سازگاری، بافت فرسوده، |
|
| عنوان انگلیسی |
|
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
|
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
کاربری اراضی شهری, استاندارد سرانهها, روش نزدیکترین مجاورت, ماتریس سازگاری, بافت فرسوده |
|
| نویسندگان مقاله |
ژیلا سجادی |
دانشیار گروه جغرافیای انسانی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی
زهره فنی |
دانشیار گروه جغرافیای انسانی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی
ابراهیم سامی |
دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://esrj.sbu.ac.ir/article_94821_9b6a78a74bec1a0a83abe8fba564a922.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|