نقد زبان و ادبیات خارجی، جلد ۱۳، شماره ۱۷، صفحات ۲۴۵-۲۶۸
عنوان فارسی زبان، اخلاق‌ و هویت‌‌ در تئاتر‌ پسامدرن
چکیده فارسی مقاله اخلاق در عصر پسامدرن دستخوش تغییرات عمده­ای در زمینه‌­ی‌ هویت شده است و تئاتر پسامدرن بستری مناسب برای به تصویر کشیدن و عرضه­ی رابطه­ی تنگاتنگ بین اخلاق، هویت و زبان بوده است. این مقاله بر آن است تا ابعاد جدیدی از اخلاق‌ و کنش اخلاقی را در تئاتر دهه­‌های شصت تا هشتاد آمریکا و انگلیس را مورد بررسی قرار دهد. چهارچوب نظری برای تحلیل و مطالعه­، فلسفه‌ی سیاسی جورجو آگامبن‌، متفکر معاصر ایتالیایی خواهد بود. علی‌رغم توجه و دلبستگی وصف‌ناپذیر آگامبن به ادبیات، هنر و نقد، به شعر و بوطیقا‌، تاکنون تلاش اندکی برای خوانش آثار ادبی و هنری با اسلوب نقادی وی انجام گرفته است. مقاله­ی حاضر ‌تلاش‌ دارد‌ بین هنر و تفکر آگامبن آشتی برقرار و زاویه‌ی نقد جدید و دست‌‌نخورده‌تری‌ به عرصه‌ی نقد معرفی کند. تفکر آگامبن، زبان، هستی‌­شناسی و سیاست را در کنار و مجاورت یکدیگر مورد مطالعه قرار می­دهد. او باور دارد تجربه­­ی حدود زبان، همان ماده­ی زبان، امری اخلاقی است که می­تواند هنجارها و کلیشه­های تحمیلی قدرت را به چالش بکشد. در این راستا، تئاتر پسامدرن انقلاب بزرگی را در نقش زبان شاهد بوده است. حال تماشاگران برای بودن در سرحد تعامل زبانی و گفتار پا به سالن اجرا می­گذارند. این روند را می­توان از منظر آگامبن، اخلاقی دانست که به واسطه­‌اش سرکوب و مراقبت همیشگی ولی نادیدنی و نهانی قدرت محکوم می‌‌شود. چنین است که تئاتر به جایگاه حقیقی‌­اش، یعنی تجربه­ای مشترک بین افراد، نایل می­شود. هدف نهایی این مقاله، نشان‌‌‌دادن اسبابی است که به واسطه­ آنها محدودیت‌­های زبان به کنش اخلاقی تبدیل می­شوند و هویتی متفاوت را رقم می­زنند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله زبان، اخلاق، هویت، تئاتر پسامدرن، قدرت،
عنوان انگلیسی Language, Ethics, and Identity in Postmodern Theater
چکیده انگلیسی مقاله Ethics has undergone huge changes in postmodernism as many playwrights of the era have tried to capture the deep interconnection between language and subjectivity. The present essay is an attempt to unravel the new ethical dicta set forth on the American and British stage from the 1960s to 1980s. The critical framework for this study relies on Giorgio Agamben’s thought and philosophical oeuvre. Agamben’s ethical renovations happen at the close proximity of language, ontology, and politics. He firmly asserts that experiencing the matter and being of language can be considered as an ethical act that questions cultural clichés imposed by power. Postmodern theater has witnessed an unprecedented shift in the role of language; it has forced the audience to venture the theatrical experience in order to be at the margins of communication and speech. This process can be deemed as ethical from Agamben’s point of view as it entices the viewers to see beyond and through the capitalist and ideological workings. Through such a limit experience, theater can find its true stance as a site for communality. The ultimate purpose of this study is to put forward the mechanisms through which performance can become an ethical gesture by installing the awareness of the fact that liminality of language can in itself be a new form of subjectivity.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله زبان, اخلاق, هویت, تئاتر پسامدرن, قدرت
نویسندگان مقاله نرگس منتخبی‌‌ بخت‌ور |
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

نشانی اینترنتی https://clls.sbu.ac.ir/article_99923_efe55854988f410c014b79f3ee78aa87.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات