|
|
نقد زبان و ادبیات خارجی، جلد ۱۵، شماره ۲۰، صفحات ۲۲۱-۲۴۳
|
|
|
| عنوان فارسی |
جلوه‌هایِ امرِ نشانهای در ساحتِ نمادین: خوانشِ گفتمانِ جنون در سه تراژدیِ برجسته‌ی ویلیام شکسپیر از دیدگاهِ جولیا کریستوا |
|
| چکیده فارسی مقاله |
چکیدهمضمون جنون و جلوه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آن از دیرباز در آثارِ ادبی به اشکالِ مختلف ترسیم و توصیف شده است. شکسپیر یکی از نویسندگانی است که این پدیده را در تعدادی از تراژدی‌های خود از طریقِ آفرینش و معرفیِ چند شخصیتِ پیچیده بازنمایی کرده است. پرداخت و برداشتِ او از این پدیده را بسیاری از منتقدان نوآورانه و به دور از باورهایِ سنتی و پنداشت‌هایِ رایج می‌‌‌‌‌‌دانند. از همین رو می‌توان این عارضه و شخصیت‌هایِ مجنون در آثارِ او را بر مبنایِ نظریه‌های معاصر بررسی و تحلیل نمود. شکسپیر به ویژه زبانِ شاخصی برای شخصیت‌هایِ مجنونِ تراژدی‌هایِ خود ابداع می‌کند که بازتابِ وضعیتِ روانیِ آن‌هاست. در این جستار، گفتارِ چهار شخصیت در سه تراژدی برجسته‌ی شکسپیر – هملت، شاه لیر، و مکبث – از دیدگاهِ جولیا کریستوا بر اساسِ نظریاتِ زبان‌شناختیِ او در موردِ خصلتِ نشانهای و نمادینِ زبان تحلیل خواهد شد، با این پیش‌فرض که گفتمانِ جنون در این نمایشنامه‌‌ها حاصلِ هجومِ وجهِ نشانهای به وجهِ نمادین زبان است. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
گفتمانِ جنون، وجهِ نشانهای، وجهِ نمادین، ویلیام شکسپیر، جولیا کریستوا، |
|
| عنوان انگلیسی |
Emergence of the Semiotic in the Symbolic Order: A Kristevan Reading of the Discourse of Madness in Three Major Shakespearean Tragedies |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Madness and its manifestations have long been one of the themes treated and diversely depicted in literary works. Shakespeare is among the many authors who have represented this phenomenon in a number of his tragedies through the creation and introduction of a few complicated outstanding characters. His treatment of this issue, according to many critics, is innovative and far from conventional and traditional notions; thus this phenomenon and those who are affected by it can be viewed and analyzed in the light of contemporary theories. Shakespeare particularly creates a peculiar language for the insane personages, which reflects their state of mind and becomes their common feature. In this article, the discourse of four such characters in three major Shakespearean tragedies – Hamlet, King Lear, and Macbeth – will be discussed in the light of Julia Kristeva’s linguistic theories regarding the semiotic and symbolic dispositions with the assumption that the discourse of madness in these plays is an outcome of the emergence of semiotic features in the symbolic disposition. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
گفتمانِ جنون, وجهِ نشانهای, وجهِ نمادین, ویلیام شکسپیر, جولیا کریستوا |
|
| نویسندگان مقاله |
رخشنده نبی زاده نودهی |
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز
شیده احمدزاده هروی |
دانشگاه شهید بهشتی
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://clls.sbu.ac.ir/article_100064_f6d49d296809e3d3ab2413335de691b0.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|