فیزیولوژی ورزشی و فعالیت بدنی، جلد ۱۵، شماره ۴، صفحات ۶۷-۸۱

عنوان فارسی تأثیر دوازده هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین بر شاخص‌های اکسایشی در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: با توجه به اینکه تمرین و مصرف گیاهان دارویی با خاصیت ضداکسایشی تأثیر بسزایی بر وضعیت ردوکس افراد مبتلا به دیابت نوع دو دارد، بررسی اثر تعاملی تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین در افراد مبتلا به دیابت نوع دو ضروری به‌نظر می‌رسد. ازاین‌رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین بر شاخص‌های اکسایشی در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود.مواد و روش‌ها: در این تحقیق نیمه‌تجربی دوسوکور که با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، 60 مرد مبتلا به دیابت نوع دو با چربی خون بالا (میانگین سن 05/2 ± 76/38 سال، قد 81/2 ± 53/169 سانتی‌متر، شاخص توده بدنی 56/1 ± 09/31 کیلوگرم بر متر مربع) به‌طور تصادفی در چهار گروه تمرین تناوبی شدید، تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین، کورکومین و کنترل قرار گرفتند. مداخله تمرینـی سه جلسه در هفته (شامل 10 مرحله تمرین، هر مرحله شامل 30 ثانیه با شدت 80 - 85 درصد ضربان قلب ذخیره و90 ثانیه استراحت فعال با شدت50 - 55 درصد ضربان قلب ذخیره) و مصرف 2100 میلی‌گرم کورکومین سه نوبت در روز بـه مـدت دوازده هفتـه انجـام گرفت. نمونه‌گیری در دو مرحله، پیش‌آزمون و پس‌آزمون به‌منظور سنجش غلظت پلاسمایی آنزیم پارااکسوناز-1، آنزیم سوپراکساید دسموتاز، آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و مالون دی آلدئید انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هــای شــاپیرو-ویلک، تحلیــل واریانــس یکراهه و کوواریانس دوراهه در سطح معناداری کمتر از 05/0 تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد اثر تعاملی تمرین و مصرف کورکومین سبب افزایش معناداری پارااکسوناز-1 (014/0P=)، سوپراکساید دسموتاز (0001/0 P=)، گلوتاتیون پراکسیداز (023/0P=) و کاهش معناداری مالون دی‌آلدئید (0001/0P=) شد. همچنین اثر تمرین به‌تنهایی به‌طور معناداری سطوح سرمی پارااکسوناز-1 (010/0P=)، سوپراکساید دسموتاز (002/0P=)، گلوتاتیون پراکسیداز (015/0P=) را افزایش و مالون دی‌آلدئید (0001/0P=) را کاهش داد. با این حال، اثر کورکومین به‌تنهایی سبب تغییرات معنادار در سطوح سرمی آنزیم‌های پارااکسوناز-1 (053/0P=)، سوپراکساید دسموتاز (092/0P=)، گلوتاتیون پراکسیداز (055/0 P=) و مالون دی‌آلدئید (079/0P=) نشد. بیشترین افزایش معناداری از پیش‌آزمون تا پس‌آزمون در پارااکسوناز-1 (26/19 درصد، 0001/0P=)، سوپراکساید دسموتاز (37/18 درصد، 011/0P=)، گلوتاتیون پراکسیداز (20/17 درصد، 0001/0P=) و بیشترین کاهش معناداری در مالون دی‌آلدئید (47/24 درصد، 014/0P=) در گروه تمرین همراه با مصرف کورکومین مشاهده شد. بیشترین اندازه اثر بر پارااکسوناز-1 (86 درصد)، سوپراکساید دسموتاز (92 درصد)، گلوتاتیون پراکسیداز (81 درصد) و مالون دی‌آلدئید (88 درصد) اثر تعاملی تمرین و کورکومین بود. نتیجه‌گیــری: نتایج نشان داد که اثر تمرین به‌تنهایی با تغییرات معنادار در سطوح سرمی آنزیم‌های ضداکسایشی و شاخص مالون دی‌آلدئید همراه است، ولی اثر کورکومین با ایجاد تغییرات معنادار همراه نبود. در نهایت یافته اصلی پژوهش حاضر دلالت بر این دارد که اثر تعاملی تمرین و کورکومین در مقایسه با اثر هر کدام به‌تنهایی، برای بهبود فعالیت دستگاه ضداکسایشی و پراکسیدانی بدن مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو مناسب‌تر است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تمرین تناوبی شدید، دیابت نوع دو، ضداکسایش، کورکومین، مالون دی‌آلدئید،

عنوان انگلیسی The effect of 12 weeks of HIIT and curcumin consumption on oxidative indices in obese men with type-2 diabetes mellitus
چکیده انگلیسی مقاله Background and Purpose: Considering that exercise and consumption of medicinal plants with antioxidant properties have a significant effect on the redox status of people with type-2 diabetes, it seems necessary to study the interactive effect of high-intensity interval training and curcumin consumption in people with type-2 diabetes. Therefore, the aim of this study was to evaluate the effect of 12 weeks of high-intensity intermittent exercise and curcumin consumption on oxidative indices in obese men with type-2 diabetes.Materials and Methods: In this quasi-experimental double-blind study performed with a pre-test and post-test design with a control group, 60 men with type-2 diabetes mellitus (mean age 38.76 ± 2.05 years, height 169.53 ± 2.81 cm, BMI 31.09 ± 1.56 kg/m2) randomly divided into four groups: HIIT, HIIT-curcumin, curcumin, and control.Exercise intervention three sessions per week (including 10 stages of training, each stage includes 30 seconds with an intensity of 80 to 85% HRR and 90 seconds of active rest with an intensity of 50 to 55% HRR) and taking 2100 mg of curcumin three times a day performed for 12 weeks. Sampling was performed in two stages, pre-test and post-test to measure the plasma concentrations of paraoxonase-1, superoxide dismutase, glutathione peroxidase and malondialdehyde. Data were analyzed using Shapiro-Wilk, one-way analysis of variance and two-way covariance method. The significance level was set at P < 0.05.Results: The results showed that the interactive effect of exercise and curcumin consumption significantly increased paraoxonase-1(P=0.014), superoxide dismutase (P=0.0001), glutathione peroxidase (P=0.023) and significantly reduced malondialdehyde (P=0.0001). Also, the effect of exercise alone significantly increased serum levels of paraoxonase-1 (P= 0.010), superoxide dismutase (P=0.002), glutathione peroxidase (P= 0.015) and malondialdehyde (P=0.0001) decreased. However, the effect of curcumin alone did not cause significant changes in serum levels of paraoxonase-1 (P= 0.053), superoxide dismutase (P=0.092), glutathione peroxidase (P= 0.055) and malondialdehyde (P=0.079). The highest significant increase from pretest to posttest in paraoxonase-1 (19.26%, P=0.0001), superoxide dismutase (18.37%, P=0.011), glutathione peroxidase (17.20%, P=0.0001) and the most significant decrease in malondialdehyde (24.47%, P=0.014) was observed in the exercise alone with curcumin group. The greatest effect on paraoxonase-1 (86%), superoxide dismutase (92%), glutathione peroxidase (81%) and malondialdehyde (88%) was the interactive effect of exercise and curcumin.Conclusion: The results of the present study showed that the effect of exercise alone is associated with significant changes in serum levels of antioxidant enzymes and malondialdehyde index. However, the effect of curcumin was not associated with significant changes. Finally, the main finding of the present study indicates that the interactive effect of exercise and curcumin, compared to the effect of each alone, is more suitable for improving the antioxidant and peroxidant activity of obese men with type-2 diabetes with hyperlipidemia.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله تمرین تناوبی شدید, دیابت نوع دو, ضداکسایش, کورکومین, مالون دی‌آلدئید

نویسندگان مقاله حسن نقی زاده |
گروه علوم ورزشی، دانشکدة علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران

فائزه حیدری |
گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه فنی و حرفه‌ای، تهران، ایران


نشانی اینترنتی https://joeppa.sbu.ac.ir/article_102753_4acdedc343c9bcf9b040f6315fd40ab8.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات