|
|
تاریخ ادبیات، جلد ۴، شماره ۲، صفحات ۰-۰
|
|
|
| عنوان فارسی |
شطح تمثیلی در سخن مولانا جلال الدّین بلخی (هوشیاریِ ورای مستی) |
|
| چکیده فارسی مقاله |
از آنجا که سخنان شطح آمیز عرفا، شایبۀ کفر و زندقه را دربارۀ گویندۀ خود بر می انگیزاند، پیوسته از سوی عارفان بزرگ مورد بحث قرار گرفته و برای آن دلایل و خاستگاه هایی ذکر شده است. از جمله بزرگانی که برای پاکیزه نگاه داشتن طریقۀ عرفانی خود بسیار کوشیده و در توجیه و تبیین سخنان وحدّت وجودی دیگر عارفان، بسیار همّت گمارده، مولانا جلال الدّین بلخی است. با آنکه او به مباحث و سخنان صوفیانی چون حلاّج و بایزید، که از آن بوی وحدت وجود به مشام جان می رسد، اعتقاد دارد و به ایشان ارادت می‌ورزد، به مرتبه و مقام راهبری خود نیز به خوبی آگاه است و این موجب می شودکه تا حدّ امکان از بی‌محابا سخن راندن در میان هرجمع، بپرهیزد و پیوسته حدود درک مخاطب خود را در نظر داشته باشد. پرهیز مولانا از شطّاحی موجب شده است تا با ظرافت و باریک اندیشی، شیوه ای ابداع کند که ما نام «شطح تمثیلی» بر آن نهاده ایم. به نظر می رسد او،آگاهانه این روش جدید و طرز خاص را برگزیده است تا هم از خرده گیری منکران در امان باشد و هم "درد اشتیاق"خود را شرح کند. این مقاله، به بررسی دیدگاه مولانا در بارۀ شطّاحی و شطّاحان و نیز شیوۀ خاصّ او در شطّاحی می پردازد و در پایان، ویژگی های این طرز بیان را بر می شمارد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
شطح، شطح تمثیلی، مولانا، مستی، وحدت وجود، هوشیاری، |
|
| عنوان انگلیسی |
|
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
|
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
شطح, شطح تمثیلی, مولانا, مستی, وحدت وجود, هوشیاری |
|
| نویسندگان مقاله |
فاطمه همایون |
دانشگاه شهرکرد
احمد امین |
دانشگاه شهرکرد
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://hlit.sbu.ac.ir/article_98701_785fc288d34226d707ba2b878c11f46f.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|