|
|
تاریخ ادبیات، جلد ۴، شماره ۲، صفحات ۰-۰
|
|
|
| عنوان فارسی |
سنجش ساختاری اشعار کلاسیک قبل و بعد از سال ۱۳۵۷ |
|
| چکیده فارسی مقاله |
شعر فارسی، بی گمان گذشته‌ای درخشان و غرور انگیز دارد. اگر ادبیّات ایران در تاریخ گذشتۀ خود، تنها سخن سرایانی همچون فردوسی، نظامی، خیام، مولوی، سعدی و حافظ را در دامن خود پرورده بود، به شایستگی قابلیّت ارج گذاری داشت. امّا این در حالی است که افتخارات شعر گذشتۀ ایران، تنها به همین قلّه‌های بلند محدود نمی‌شود. فریاد بلند نیما، آنقدر مؤثّر بود که پرده‌های گوش برخی از همان شاعران سنّت گرا را لرزاند و اندکی از جزمیّت‌های آنها را در هم شکست. بنابراین شاعرانی همچون: پرویز ناتل خانلری، محمّد حسین شهریار، مهرداد اوستا، حسین منزوی و ... با تأثیر پذیری از جریانهای نوگرای شعر معاصر، هر کس به اندازه‌ای در قالبهای شعر فارسی نوآوری کردند و فضاهای تازه‌ای تجربه شد. ازین رو در این مقال، به تطبیق و بررسی شعر سنّتی پس از انقلاب اسلامی با شعر کلاسیک، از حیث ساختار پرداخته شده است. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
شعر انقلاب، نوگرایی، هنجارگریزی، ساختار، واژگان، |
|
| عنوان انگلیسی |
|
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
|
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
شعر انقلاب, نوگرایی, هنجارگریزی, ساختار, واژگان |
|
| نویسندگان مقاله |
محمّد حسن حائری |
دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه علاّمه طباطبایی
مهدی رضا کمالی بانیانی |
دانشجوی دورة دکتری زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://hlit.sbu.ac.ir/article_98718_d92030e48172eab1c96f9490e83c006f.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|