|
|
تاریخ ادبیات، جلد ۶، شماره ۱، صفحات ۰-۰
|
|
|
| عنوان فارسی |
سبک اصفهانی در ترازوی نقد تاریخی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
سده‌های دهم و یازدهم هجری برای شاعران پارسی گوی ایران، نسبت به دوره‌های قبل متفاوت بوده است. صفویان که در این عصر، فرمانروای ایران بوده‌اند، به علّت اشتغال به هویّت سازی و بازآفرینی هویّتهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و درگیر شدن در جنگهای مختلف، به شعر و مدح و غزل اهمیّت چندانی نمی‌دادند. این عوامل سبب شد که شاعران مدیحه‌سرا و غزل‌پرداز که بیش و کم به ساختار دربارهای کهن خو گرفته بودند، به هندوستان مهاجرت کنند و به دربار گورکانیان هند پناه ببرند. نگارنده در این مقاله، پس از اشاره به پیشینۀ روابط ایران و هند و بررسی عوامل مذکور، با استناد به شواهد و قرائن شعری و تاریخی، به زاویه دید و نگاه خاصّ صفویان به مدح و غزل و علل مهاجرت و وضعیّت زندگی و پیامد مهاجرت شاعرانی که گاه در سروده های خود، هندوستآنرا چون کشتی نوح در برابر طوفان حوادث می دانستند، می‌پردازد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
تاریخ ادبی، سبک اصفهانی، نقد، شعر و دوره صفوی، |
|
| عنوان انگلیسی |
|
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
|
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
تاریخ ادبی, سبک اصفهانی, نقد, شعر و دوره صفوی |
|
| نویسندگان مقاله |
محمود فضیلت |
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تهران
|
|
| نشانی اینترنتی |
https://hlit.sbu.ac.ir/article_98749_e520b843c269cf5f5d57652641c055b1.pdf |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|